تهدید کننده های سلامت در آرایشگاه
تهدید کننده های سلامت در آرایشگاه
برای بیشتر خانم ها و آقایان، رفتن به آرایشگاه، به معنای زیبایی و به دست آوردن چهره‌ای تازه تر و زیباتر است، ولی در صورت عدم رعایت بهداشت، گاهی وجود خطراتی در این مکان، سلامت شما را تهدید میکند. خطراتی که به چشم نمی‌آیند.
چهار خطر زیر را می‌توان به‌عنوان مشت نمونه خروار ذکر کرد:
1) رژه قارچ‌ها و میکروب‌ها در آرایشگاه!
اولین خطری که در آرایشگاه سلامت شما را تهدید میکند، میکروب‌ها و بیماری‌های مربوط به آنهاست. این بیماری‌ها را می‌توان به دو دسته تقسیم‌بندی نمود: بیماری‌های خونی و بیماری‌های پوستی.
بیماری‌های خونی عبارتند از بیماری‌هایی که از طریق خون (حتی به مقدار اندک) و خراش‌های پوستی از فرد مبتلا به فرد سالم منتقل می‌شوند، مانند ایدز و هپاتیت که توسط وسایل مورد استفاده در آرایشگاه‌ها (مانند تیغ و قیچی) و هر نوع وسیله‌ای که می‌تواند پوست را خراش دهد و یا سوراخ کند، منتقل می‌شوند.
بیماری‌های پوستی مانند بیماری‌های قارچی و جوش‌های پوستی توسط وسایلی مانند شانه، برس، پیش‌بند و حوله ی آلوده قابل انتقال است. از مهم‌ترین قارچ‌های پوستی، قارچ کچلی می‌باشد.
برای اینکه از خطر میکروب‌ها در آرایشگاه‌ها در امان بمانید، بهترین کار، استفاده از وسایل اختصاصی برای خودتان است، مانند قیچی، شانه، برس، پیش‌بند، حوله، تیغ و دسته تیغ و ماشین اصلاح. بنابراین بهتر است لوازم آرایش خودتان را به آرایشگاه ببرید.
در برخی از آرایشگاه‌ها، وسایل اختصاصی هر فرد نگهداری می‌شود و با شماره‌گذاری روی کیف یا کیسه پلاستیکی حاوی وسایل و تهیه دفتر اسامی مشتریان، هر مشتری از وسایل اختصاصی خود استفاده می‌نماید. البته در نگاه اول، این کار مناسب به نظر می‌رسد، ولی معایبی نیز در بر دارد، از جمله اینکه مشتری، وسایل خود را به منزل نمی‌برد تا آنها را بشوید و ضدعفونی نماید.
متصدی آرایشگاه نیز به دلیل اینکه وسایل اختصاصی است، آنها را نمی شوید. همچنین در پاره‌ای از موارد مشاهده شده که حوله‌های مورد استفاده، بدون هیچ پوششی روی یکدیگر گذاشته شده و در قفسه یا کمد نگهداری می شوند. این موضوع باعث انتقال بیماری‌های قارچی و پوستی از یک حوله به یک حوله ی دیگر می‌شود. در صورتی هم که حوله‌ها در پوشش پلاستیکی قرار بگیرند، به دلیل بالا بودن رطوبت داخل آن، انواع قارچ‌ها و میکروب‌ها رشد می‌نمایند. بنابراین ضروری است هر مشتری وسایل اختصاصی خود را پس از پایان کار با خود ببرد و شستشو و ضدعفونی نماید.
2) غفلت از ضدعفونی مناسب وسایل
در صورت ناچار بودن آرایشگر به استفاده از وسایل مشترک، باید اقدامات ضدعفونی کردن وسایل کار در حضور مشتری و قبل از شروع به کار انجام شود. آرایشگر باید همچنین دست‌های خود را بعد از پایان اصلاح هر مشتری و قبل از شروع کار مشتری بعدی، با صابون و آب شستشو دهد.
برای ضدعفونی کردن وسایل فلزی مانند قیچی و تیغه‌های ماشین اصلاح بهتر است از حرارت مستقیم استفاده شود(حداقل به مدت زمان 30 ثانیه، به طوری که وسیله مذکور کاملاً داغ شود). چراغ الکلی وسیله مناسبی برای این کار است، ولی برخی از آرایشگران ترجیح می‌دهند که یک شعله کوچک گاز، مانند شعله‌های آزمایشگاهی به طور دایم روی میز آنها روشن باشد تا مرتب از آن استفاده کنند. برای ضدعفونی کردن وسایل پلاستیکی می‌توان از محلول رقیق‌شده ساولن و یا الکل 70 درجه استفاده نمود که البته وسایل باید کاملاً در محلول غوطه‌ور شوند. وسایل استفاده شده برای هر مشتری باید در ظرفی مجزا قرار گیرد تا در اولین فرصت شسته شده و در ظرف محلول ضدعفونی قرار گیرند.
برای ضدعفونی کردن سطح میز کار، پس از اصلاح هر مشتری باید الکل 70 درجه به وسیله آب‌فشان روی میز پاشیده و با دستمال تمیز و مناسب پاک شود. کف محل کار نیز لازم است روزانه به وسیله مواد ضدعفونی‌کننده، مانند آب ژاول شستشو و گندزدایی شود.
3) استفاده از مواد آرایشی و بهداشتی تقلبی
پوست و ریشه مو از سلول‌های زنده تشکیل شده‌اند که نسبت به هر نوع تحریک و مواد خارجی واکنش نشان می‌دهند. مواد آرایشی مورد استفاده می‌توانند اثرات مستقیم روی پوست و مو داشته باشند و همچنین با نفوذ به بافت‌های بدن، از طریق جریان خون به کبد و کلیه رسیده و برخی از این مواد (به ویژه مواد تقلبی) باعث بروز آسیب‌های خطرناکی در اندام‌ها شوند.
استفاده مداوم و زیاد از مواد آرایشی، حتی اگر از بهترین مواد استاندارد نیز باشند، فرد را دچار عوارضی مانند تیرگی و تغییر رنگ پوست، از بین رفتن شفافیت پوست و ایجاد حساسیت می‌نماید. کرم‌های غیراستاندارد و دست‌ساز که در برخی از آرایشگاه‌ها استفاده می‌شوند، مثال خوبی از این نوع مواد است.
رنگ موی تقلبی باعث تکه‌تکه شدن کراتین که پروتئین اصلی تشکیل دهنده مو است، می‌گردد و در صورت استفاده ی مداوم، باعث ریزش مو می‌شود.
همچنین گاهی باعث به وجود آمدن موخوره، شکستن مو، کدورت مو، خشک شدن غدد چربی کنار موها، ایجاد حساسیت و خارش سر و گردن می‌شود.
استفاده از ریمل نامرغوب و تقلبی باعث آسیب رسیدن به پلک‌ها و ریختن مژه‌ها می شود. همچنین ورود این مواد به چشم، بیماری التهاب ملتحمه چشم را ایجاد می‌نماید و به قرنیه چشم نیز آسیب می رساند، ضمن اینکه با ایجاد التهاب لبــه پلک، باعث قرمزی و کلفت شدن پلک‌ها می‌گردد. کسانی کـه بیماری‌های قبلی پوست با سابقه حساسیت جلدی، مخصوصاً بیماری‌های کلاژن که پوست را درگیر میکنند، داشته باشند، در برابر اثرات مخرب این مواد آسیب‌پذیرترند. این مواد با تحریک سیستم ایمنی بدن، بیماری‌های پنهان را شعله‌ور می‌سازند. به عنوان مثال افرادی که به بیماری «لوپوس اریتماتوز» پنهان مبتلا می‌باشند حتی با یک بار مصرف مواد آرایشی تقلبی بیماری آنها شدیدتر می‌شود.
امروزه با تولید بسیار زیاد مواد آرایشی، تشخیص مواد آرایشی اصلی از تقلبی به ویژه مواد ساخت خارج از کشور، مشکل شده است. سودجویان و متقلبین با ساخت برچسب‌ها و ظروف مشابه اصلی، مواد تقلبی را روانه بازار می‌نمایند که ناخالصی آنها باعث ایجاد عوارضی همچون افزایش حساسیت در مصرف‌کننده می‌شود. معمولاً این مواد، قیمت کمتری نسبت به مواد اصلی دارند، ولی بهترین راه تشخیص این است که مواد ساخت کارخانه‌های داخل، برچسب با مشخصات کامل (پروانه ساخت و بهره‌برداری- آدرس- تاریخ تولید و انقضا- ترکیبات) داشته باشند و مواد ساخت کشورهای خارجی نیز دارای تاریخ تولید و انقضا، نام کشور سازنده و همچنین برچسب فارسی شماره مجوز ورود از وزارت بهداشت باشند.
4) طبابت در آرایشگاه!
ممکن است در بعضی از آرایشگاه‌ها و مکان‌های فاقد مجوز لازم، اقداماتی صورت گیرد که دخالت در امور پزشکی بوده و خطراتی را برای مشتریان به همراه داشته باشد.
به طور کلی تبلیغ و انجام اقداماتی که به منظور زیبایی صورت می‌گیرند و جنبه درمانی دارند، در این اماکن ممنوع است.
برخی از این اقدامات عبارتند از: الکترولیز، لیپولیز، هیدرودرمی، کوتریزاسیون پوست، کاشتن مو، پیلینگ (برداشتن قشر سطحی پوست)، کارهایی مانند خالکوبی (تاتو) و حالت دادن ناخن‌های دست و پا (مانیکور و پدیکور) در صورتی که با وسایل آلوده و توسط افراد غیرمتخصص (در امور پزشکی) انجام شود، می‌تواند ضمن اینکه در برخی موارد موجب آسیب زدن به زیبایی و لطمات جبران‌ناپذیری گردد، خطر بروز عفونت‌های سطحی و عمقی و همچنین انتقال بیماری‌های خطرناکی مانند ایدز و هپاتیت را در بر داشته باشد که این موارد باعث شکایت به مراجع قضایی می‌شود.
